Książka "OD CZASU DO CZASU" to moje wspomnienia- a zaczynają się tak:
"Pamięć opowiadań słyszanych w dzieciństwie i młodości może być równie trwała i wyraźna jak pamięć własnych przeżyć.
Wiele opowiadań i historii krążyło w naszej rodzinie, bo też czasy były niespokojne,
działo się wtedy wiele i nie działo się dobrze. Rozbiory Polski, powstania, ich skutki i wreszcie dwie
wielkie wojny sprawiły, że historia naszej rodziny istnieje tylko w pamięci i to w dodatku tylko w mojej pamięci.
Wszelkie fotografie, dokumenty, pamiątki, które mogłyby tę pamięć wesprzeć - spłonęły wielokrotnie.
Dziś wpatruję się w nieliczne zachowane obiekty i niewiele mogę z nich odczytać.
Wszyscy ludzie, którzy mogliby coś pamiętać - umarli..."
Profesor literatury Uniwersytetu Warszawskiego Joanna Beksiakowa-Papuzińska tak napisała o tej książce:
Eva Floryan-Løvborg jest obywatelką duńską polskiego pochodzenia, znaną w Danii malarką, osobą o bardzo ciekawym życiorysie. Urodzona i wychowana w Warszawie, w rodzinie inteligenckiej, mając czternaście lat brała udział w Powstaniu Warszawskim jako łączniczka i sanitariuszka. Po zakończeniu wojny rodzina osiedla się w Olsztynie. Tu autorka kończy szkołę, uczestniczy w działalnoci harcerskiej, w roku 1949 rozpoczyna studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie studiów rozpoczyna pracę na asystenturze u prof. Kemuli, a wkrótce po studiach otrzymuje etat w tworzącym się Instytucie Badań Jądrowych. Po kilku latach pracy otrzymuje stypendium w Wielkiej Brytanii, następnie propozycję pracy w Danii. Tam pozostaje już na stałe jako pracownik naukowy, pracuje w dziedzinie radiochemii i dziedzinie wykorzystania energii jądrowej. Po trzech miesiącach udaje jej się sprowadzić do Danii synka.
Na początku lat 80. porzuca dotychczasowy zawód i poświęca się całkowicie malarstwu. Ilustruje m.in. książki, podręczniki, ma także liczne wystawy, również i w Polsce. W latach 1982, 1983 uczestniczy w akcji humanitarnej pomocy Danii dla Polski.
Autobiografia Evy Floryan-Løvborg to jeszcze jedno exemplum losów polskich, gdzie historia w nieoczekiwany sposób przełamuje się przez dzieje rodzin i osób.
Interesujący i bogaty w znaczenia jest już sam tytuł autobiografii: OD CZASU DO CZASU. Z jednej strony rysuje on kontekst narracyjny rodzinnych opowieści, które opowiadane okazjonalnie, w drobnych fragmentach, układają się z czasem w całą rodzinną sagę. Z drugiej strony analogicznie do wędrówki "od domu do domu" są one odwiedzaniem różnych czasów, w których żyły poszczególne generacje.
Autorka dysponuje świetnym zmysłem obserwacyjnym, a pamięć swoją wspiera rodzinnymi zapiskami /min. wspomnieniami matki i ojca/, jak też własnym pamiętnikiem /pisanym podczas wojny/. Stara się rozszyfrować genealogię rodzinną, losy rodziców podczas I wojny, opisuje stabilizację rodziny w okresie II RP, a następnie utratę domu i tułaczkę wojenną - a po wojnie pionierskie czasy osadnictwa na "dzikim Zachodzie", studia uniwersyteckie kończy w okresie stalinowskim.
Tekst zawiera świetne partie o Warszawie. Do znakomitych zaliczam opowieść o Pasażu Simonsa, dzieciństwie autorki w labiryntach tego korytarzowca i potem opis zagłady gmachu w pierwszym okresie wojny. Wydaje się, że nic nowego już nie można powiedzieć o Powstaniu Warszawskim, jednak zapiski podlotka, dziecka prawie, które nie ogarnia świadomą mylśą znanego nam dziś kontekstu politycznego wydarzeń, to moim zdaniem nowy i interesujący przyczynek do historii. Z kolei opowieci o Rybienku wplatają się w dzieje letnisk warszawskich, również ciekawego wątku kultury życia rodzinnego w Polsce.
Wspomnienia są napisane dobrą literacką polszczyzną, choć może nie są wolne od pewnych dłużyzn. Ale z drugiej strony włanie codzienność może być najbardziej interesująca dla czytelnika. Wartością socjologiczną tekstu jest moim zdaniem to, że pokazuje on życie klasy średniej, właciwie najmniej znanej warstwy społecznej w Polsce.
Na początku lat 80. porzuca dotychczasowy zawód i poświęca się całkowicie malarstwu. Ilustruje m.in. książki, podręczniki, ma także liczne wystawy, również i w Polsce. W latach 1982, 1983 uczestniczy w akcji humanitarnej pomocy Danii dla Polski.
Autobiografia Evy Floryan-Løvborg to jeszcze jedno exemplum losów polskich, gdzie historia w nieoczekiwany sposób przełamuje się przez dzieje rodzin i osób.
Interesujący i bogaty w znaczenia jest już sam tytuł autobiografii: OD CZASU DO CZASU. Z jednej strony rysuje on kontekst narracyjny rodzinnych opowieści, które opowiadane okazjonalnie, w drobnych fragmentach, układają się z czasem w całą rodzinną sagę. Z drugiej strony analogicznie do wędrówki "od domu do domu" są one odwiedzaniem różnych czasów, w których żyły poszczególne generacje.
Autorka dysponuje świetnym zmysłem obserwacyjnym, a pamięć swoją wspiera rodzinnymi zapiskami /min. wspomnieniami matki i ojca/, jak też własnym pamiętnikiem /pisanym podczas wojny/. Stara się rozszyfrować genealogię rodzinną, losy rodziców podczas I wojny, opisuje stabilizację rodziny w okresie II RP, a następnie utratę domu i tułaczkę wojenną - a po wojnie pionierskie czasy osadnictwa na "dzikim Zachodzie", studia uniwersyteckie kończy w okresie stalinowskim.
Tekst zawiera świetne partie o Warszawie. Do znakomitych zaliczam opowieść o Pasażu Simonsa, dzieciństwie autorki w labiryntach tego korytarzowca i potem opis zagłady gmachu w pierwszym okresie wojny. Wydaje się, że nic nowego już nie można powiedzieć o Powstaniu Warszawskim, jednak zapiski podlotka, dziecka prawie, które nie ogarnia świadomą mylśą znanego nam dziś kontekstu politycznego wydarzeń, to moim zdaniem nowy i interesujący przyczynek do historii. Z kolei opowieci o Rybienku wplatają się w dzieje letnisk warszawskich, również ciekawego wątku kultury życia rodzinnego w Polsce.
Wspomnienia są napisane dobrą literacką polszczyzną, choć może nie są wolne od pewnych dłużyzn. Ale z drugiej strony włanie codzienność może być najbardziej interesująca dla czytelnika. Wartością socjologiczną tekstu jest moim zdaniem to, że pokazuje on życie klasy średniej, właciwie najmniej znanej warstwy społecznej w Polsce.
|
Dane bibliograficzne: Eva Floryan-Løvborg: "Od czasu do czasu - Wspomnienia" Pracownia Wydawnicza ElSet Olsztyn, 2010 (432 stron) ISBN 978-83-61602-80-4 |
Książkę można kupić przez: Pracownia Wydawnicza ElSet Elżbieta Skóra ul. Lipowa 15 PL - 10-065 Olsztyn tel.: +48 89 534 99 25 e-mail: elzbieta.skora@elset.pl |